เลกาซอฟเกิดเมื่อวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2479 เมืองตูลา ในสหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตรัสเซีย โดยเข้าสู่ครอบครัวแรงงานโยธา[2][3][4] เข้าโรงเรียนมัธยมใน เคิร์สต์[2] ปี พ.ศ. 2492 – 2497 ที่โรงเรียนหมายเลข 56 ในมอสโกและจบการศึกษาพร้อมรางวัลเหรียญทอง โดยโรงเรียนได้ตั้งแสดงชื่อของเลกาซอฟพร้อมกับสร้างรูปปั้นทองแดง ณ บริเวณทางเข้า ชีวิตสมรสได้แต่งงานกับ มาการิต้า มิกฮาลอฟนา มีลูกสาวคนหนึ่งชื่อ อิงกาเลกาซอฟ

ในปี พ.ศ. 2504 สำเร็จการศึกษาจากคณะวิศวกรรม เคมีฟิสิกส์ที่สถาบันเคมีและเทคโนโลยี เมนเดลีฟ มอสโก [5]

เขาทำงานในฐานะเลขานุการคณะกรรมการ คอมโซมอล (กลุ่มคอมมิวนิสต์เลนินนิสต์) ของสถาบันเทคโนโลยีเคมีแห่งมอสโก

ในปีพ. ศ. 2505 ได้เข้าร่วมระดับบัณฑิตศึกษาในภาควิชาฟิสิกส์โมเลกุลของ สถาบันพลังงานปรมาณู ครูชาตอฟ :261[6]:261 เริ่มต้นด้วย ในฐานะนักวิจัยและชั้นปีสุดท้ายในฐานะหัวหน้าห้องปฏิบัติการ ในปี พ.ศ. 2510 เขาปกป้องวิทยานิพนธ์ของเขาที่สถาบันครูซาตอฟ ภายใต้ที่อาจารย์ที่ปรึกษาอย่าง ไอแซก กิโกอิน ในการสังเคราะห์สารประกอบของ ก๊าซมีตระกูล และการศึกษาคุณสมบัติของพวกมัน :261 เขาได้รับปริญญาของ คานดิเดต (ปริญญาด็อกเตอร์ขั้นแรก) ในปี พ.ศ. 2510 และ ปริญญาเอกวิชาเคมี ในปี พ.ศ. 2515

ในปี พ.ศ. 2519 เขาได้รับการเสนอให้เป็นสมาชิกของ สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งสหภาพโซเวียต

ปี พ.ศ. 2521 - 2526 เป็นอาจารย์ที่ สถาบันฟิสิกส์และเทคโนโลยีของมอสโก

ในปี 1981 เขาได้เข้าร่วมเป็นสมาชิกเต็มตัวของ สถาบันวิทยาศาสตร์แห่งสหภาพโซเวียตในภาควิชาเคมีเชิงฟิสิกส์และเทคโนโลยีวัสดุอนินทรีย์

จากปี พ.ศ. 2526 จนกระทั่งเขาเสียชีวิต เขาทำงานเป็นหัวหน้าภาควิชากัมมันตภาพรังสีและเทคโนโลยีเคมีที่คณะเคมีที่มหาวิทยาลัยแห่งรัฐมอสโกในปี พ.ศ. 2526 เขากลายเป็นรองผู้อำนวยการคนแรกสำหรับการทำงานทางวิทยาศาสตร์ของสถาบันพลังงานปรมาณู ครูซาตอฟ

เลกาซอฟศึกษาวิธีการสังเคราะห์และคุณสมบัติของสารประกอบใหม่ที่มีองค์ประกอบในสถานะออกซิเดชันสูง ในเทคโนโลยีนิวเคลียร์และพลาสมา และในเทคโนโลยีประหยัดพลังงานและพลังงานไฮโดรเจน โรงเรียนวิทยาศาสตร์ภายใต้การนำของเขา มีการตั้งสาขาใหม่ในหมวดเคมีอนินทรีย์ - เคมีของก๊าซมีตระกูลขึ้นแม้กระทั่งก่อนเกิดเหตุภัยพิบัติเชอร์โนบิล เลกาซอฟเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นผู้ที่มีความต้องการหาวิธีรักษาความปลอดภัยรูปแบบใหม่เพื่อป้องกันภัยพิบัติครั้งใหญ่